Pasaera irregularreko erremintak aspaldiko urteetan erabili dira, fresaketa prozesuetan chatterra saihesteko. Hainbat ikertzailek fresa horien diseinu optimoa ikertu dute. Erabilitako metodoaren oinarria zera da, maiztasunaren domeinua, eta hainbat adibide praktiko eskaini ziren, erakusteko prozesuak emaitza onak ematen dituela. Nolanahi ere, ordena altuko lobuluetarako, metodoa ez zen egiaztatu modu analitikoan; izan ere, analisian inplikatutako matrizeen kopuru handiak zaildu egiten zuen, beste hainbat arrazoiren artean.
Egonkortasun diagramak lortzeko metodo berri bat azpiespazioen iterazio inplizituan oinarritzen da: kalkulu denbora askoz ere laburragoak ematen ditu, lehendik ezagutzen ditugun denboraren eremuko metodo diskretizatuen aldean. Metodo hori erabilita, pasaera irregularreko fresekin egindako prozesuen egonkortasuna ebaluatu ahal izan zen, ordena ertain eta altuko lobuluen inguruetan. Iterazio azpiespazialeko metodoa erdi-diskretizazio-metodoarekin alderatu zen (metodo konbentzionalena ordena baxuko lobulu eskualdeetan), eta emaitzak bat etorri ziren.
Ondoren, pasaera irregularreko erremintekin artezteko prozesuen egonkortasuna ebaluatu zen, hain zuzen ere, ordena ertain eta altuko lobuluen eskualdeetan aurreko proposamenen ostean diseinatuekin. Ondorio gisa, aztertutako adibideetan angeluen hautaketa soluzio optimo gisa ageri da, nahiz eta ordena altuko lobuluetarako pasaera erregularreko erremintek egonkortasun handiagoa eskaini. Beste ikerketa gai baten moduan, beste banaketa posible batzuk aztertu behar dira, portaera abiadura apaletan hobetzeko.
