Beira zuntzez indartutako material termogogorgarrien ordez erabiltzeko agertu diren zuntz naturalez indartutako konposatu berriek erronka berri bat dute aurrean: bere mekanizazioa. Lan honetan, jutezko ehunarekin indartutako erretxina bioepoxizko laminatuak fabrikatu, zulatu eta ikuskatu ziren. Hainbat zulatze geometria eta hainbat mekanizazio baldintza alderatu ziren. Zimurtasunak, mikroskopiak eta proba ez-suntsitzaileek putzuaren kalitatea eta delaminazioaren gradua zehaztea ahalbidetu zuten. Azaleko probek erakutsi zutenaren arabera, emaitzarik hoberenak takoko barautsarekin lortu ziren, hau da, egurrezko barauts estandar batekin, 3.000 bira minutuko abiaduran eta 0,025 mm/bira-ko aitzinamendu abiaduran.
Delaminazioaren hedadurak ere baieztatu zuen emaitzarik hoberenak egurrezko barautsarekin lortu zirela, hedadura horren ezaugarriak Ultrasoinuen eta X Izipien Tomografia Konputarizatuaren bitartez atera baitziren. Egindako zuloen irudiak hartu ziren ekorketazko mikroskopio elektroniko batekin, emaitzak osatzeko. Karbono zuntzekin indartutako termoegonkorren aldean, aitzinamenduko abiadura handian antzemandako delaminazioa ez da espero zen bezain zabala. Emaitza horiek ikusita esan daiteke biokonposatu berri hau ekoizpen abiaduretan mekanizatzea legokeela, delaminazioagatiko kalteak eragin gabe. Gainera, egurrezko zulagailu estandar bat material konposatuetarako zulagailu bat baino egokiagoa zen akabera bikainak lortzeko.
