Tradizionalki, bizitza zikloaren azterketako metodologiek lau etapa bildu ohi dituzte, proiektu edo prozesu baten ingurumen-inpaktua ebaluatzeko. Hain zuzen ere, irismenaren definizioa, bizitza zikloaren inbentarioa, bizitza zikloaren inpaktuaren ebaluazioa eta emaitzen interpretazioa. Bizitza zikloaren inbentarioa egiteko datu bilketak ahalegin esanguratsua eskatzen du, eta hura hartu liteke bizitza zikloaren analisiko faserik kritikoen gisa; izan ere, datu gutxi edo inkoherenteak izanez gero, gerta liteke emaitza eta ondorio ez oso errealistak eskuratzea.
Makina-erremintan, inbentarioaren definizio ahalegin hori are handiagoa da, makina-erremintaren beraren konplexutasunak eta portaera funtzionalaren ordezko aukerek eraginda. Dokumentu honetan, bizitza zikloaren inbentarioa egiteko metodo bat deskribatzen da makina-erremintentzat: prozedura berri bat proposatzen du, bizitza zikloaren datuen gardentasuna eta koherentzia hobetzen dituena. Metodoaren oinarri partziala ISO / DIS 14955-1 arau-proiektuan deskribatutako garapenak eta estrategiak dira. Dokumentu honetan, metodo berriaren deskribapen xehatua egiten da, baita haren aplikagarritasunaren frogapena ere, bi fabrikazio kasu desberdinetan txertatuta.
Kasuetako batek pieza aeronautiko baten fabrikazioari egiten dio erreferentzia, eta besteak, berriz, etxebizitzaren sektorerako fabrikatutako pieza bati. Bi piezon ingurumen inpaktua ebaluatu ostean (bata prozesu tradizionalez egiten da, eta bestea, aldiz, beste prozesu alternatibo baten bidez), frogatu da bizitza zikloaren inbentario metodoa, bizitza zikloaren analisiaren zati gisa, izan litekeela erabakia hartzen laguntzeko erreminta bat, produktu bat fabrikatzeko bizitza zikloaren inpaktua ebaluatzeko, makina-erreminten bidez